Jan van den Eerenbeemt overleed op 17 december 2021 op 23-jarige leeftijd in zijn slaap aan de gevolgen van een epileptische aanval. Jan kwam aan op Nereus in september 2018 en was actief als comporoeier in een van de beste jaren van Heren II ooit en niet minder als compocoach.
Na het jaar van onze glorieuze Top-C4 Heren II (we werden laatste van Nederland en wonnen goud aan de bar), zette het Corona tijdperk in. Hoewel men vervreemding en eenzaamheid zou verwachten, bleef onze Heren II hecht en smolten we ook nog eens samen met de Heren XIII van ons jaar. Jan was altijd een hoofdpersoon op onze dagen en nachten samen. Niet alleen omdat Jan één van de grappigste mensen ooit was, maar ook omdat hij graag een discussie aanging.
Waar niemand een grap durft te maken of een sterke mening zou uiten, deed Jan dat wel. Met grappen kwam deze charismatische Beemster-Kaas eigenlijk altijd weg door zijn lach en houding. Tegen zijn sterke mening ging men wel in en dit zorgde voor de meest fantastische vergezochte discussies die je maar kan voorstellen. Hij durfde en niets was te gewaagd. Jan hield ons scherp en liet ons zo hard lachen tot we niet meer konden.
Misschien wat overdreven, maar Jan kon alles (behalve Roeien dat kon Koning-Snoek écht niet). Hij was degene die iedereen kon opbeuren, brak of niet, ziek of niet, moe of niet. Hij was er voor je. Hij was degene met de meest intens goede en absurde humor. Hij kon iets totaal afzeiken en zich er binnen een paar minuten totaal hard voor maken. Verder verwijs ik u naar Soundcloud, zoek op “Zangers Jan en Siem”. Dit zegt genoeg.
Hij was degene die opzwepend voor wedstrijden, hoe kansloos we ook waren, iedereen de moed en strijdlust kon geven. Daarnaast ook degene die ieder diner opzwepend aan elkaar wist te oreren. Daar hield het niet op, Jan was te vinden op de borrel en we moesten “unbedingt mee, zo sluit je toch niet af, man”. Hadden we overigens nooit erg in.
Hij was degene waar je altijd bij terecht kon. Eerst een grap en daarna een stevig en eerlijk gesprek. Dat was Jan. Nu dient gezegd te worden dat hij niet altijd de beste adviezen gaf, maar je voelde je er sowieso beter door.
Hij was degene met een gouden hart. Iedereen moest mee, iedereen moest betrokken blijven. Ook toen Jan zelf lid werd bij het ASC. Wij dachten, die kerel zien we niet meer, maar integendeel. Jan was er bij. Zo goed en zo vaak al kon. Altijd te laat! Maar hij was er!
Jan was met afstand in onze groep de meest unieke persoon. Hij kon oreren als Churchill (óók zonder borrel) en was een mensenverbinder pur sang. Hij was nuchter en niet elitair, maar lid van Nereus en het ASC. Hij deed dingen op zijn eigen manier, maar deed alles op een pure en intentionele manier. Waar hij ook kwam en wie hij ook tegenkwam, Jan probeerde er alles uit te halen. Onze lieve vriend is veel te vroeg heen gegaan, maar blijft met zijn humor en authenticiteit altijd in onze harten voortbestaan.
We gaan Jan onbeschrijfelijk veel missen.
Namens Heren II’19 & Heren XIII’19 der A.S.R. Nereus
