Na drie keer met de ogen knipperen leven we ineens in september. Waar we in maart nog dachten met de acht de Heineken te starten werd dat drie dagen voor aanvang toch echt afgelast. Nu is het ineens herfst, en lijkt het na weken lang in ons eentje thuis trainen, langzaamaan opbouwen naar grotere nummers, selectie-weken en trials, weer een beetje op de normale situatie.
Terwijl prestigieuze wielerrondes weer van start gaan en de weg vrij maken voor andere sportevenementen, lijkt het met het virus toch nog onvoorspelbaar. Ieder land heeft zijn eigen regels en het blijft met de week kijken naar de ontwikkelingen om ons heen. Voor nu lijkt met het SB-WK afgelopen weekend ook het roeiseizoen 2020 alsnog met een groot toernooi te worden afgesloten, in ieder geval in Europa.
Voor ons staat het Europees kampioenschap gepland in de eerste week van oktober. Het is lang geleden dat we het seizoen zo lang hebben doorgetrokken en ik had mezelf op dit moment van het jaar eerder op een zonnig eiland met grote feesten en een Olympische medaille om mijn nek gezien dan dagelijks op de Bosbaan. Meestal is het zo dat het seizoen na de Spelen iets later begint en dus ook het WK iets later plaats vindt. Nu is het meer dan een jaar geleden dat we de laatste wedstrijd hebben gevaren. Hoewel een goede zomer draaien met veel trainingskilometers alleen maar ten goede kan komen, kan het verschil met een Olympisch jaar niet groter zijn.
Normaal gesproken zouden we de helft van het jaar in het buitenland zitten, op trainingskamp in Italië en voor wedstrijden. Nu zijn we na een maand in lockdown en thuis trainen al vier maanden fulltime op de Bosbaan bezig. Voor sommige ploeggenoten bracht het uitstel van de Spelen een moeilijke keuze met zich mee: kiezen voor carrière op een ander vlak, of toch nog een jaartje doortrekken voor die Olympische droom. Voor mij was het vooral schakelen in de eerste weken. Ineens ga je van teamsport en concrete doelen naar volledige focus op jezelf zonder direct doel in zicht. Met online teamgesprekken en veel whatsapp-afbeeldingen hielden we de trainings-ethos en motivatie hoog, maar soms hadden we er ook echt geen zin in. Gelukkig mochten we al weer redelijk snel de boot in en biedt een extra jaar ook extra kansen.
Wij zijn de afgelopen weken druk bezig geweest met een acht te selecteren. Samen met Karien Robbers op slag en Dieuwke Fetter aan de stuurtouwen representeren we Nereus in de acht. Samen met de andere roeisters is dit een vernieuwde route richting Tokyo, met het komende EK als startpunt.
Zo kan 2020 hopelijk toch nog succesvol worden afgesloten en de podia weer bordeaux kleuren.
Ioe Hikemelaya!
Aletta Jorritsma
